El problema de la gestión justa en política: argumento religioso y argumento de interés personal

Aynur Feray

Authors

Aynur Feray Marmara University, Turquía

Keywords:

Kalām, Política, Justicia, Ética, Interés Propio, al- Māwardī, al - Ghazālī

Abstract

Este estudio analiza la tradición política en el pensamiento político sunita en términos de explorar el problema del gobierno justo. En la literatura relevante, el enfoque dominante considera a los siyāsatnāmas como un consejo ético en general y los considera ineficaces contra un gobernante injusto que no tiene preocupaciones éticas. Este estudio critica este punto de vista dominante al afirmar que, además del argumento religioso/ético para promover un gobierno justo, la tradición Siyāsatnāma desarrolla un segundo argumento diseñado específicamente para un gobernante injusto que ignora los consejos éticos. Este segundo argumento es ignorado por la posición dominante sobre la tradición Siyāsatnāma . Lo he llamado argumento de interés propio en este estudio. El interés propio de un gobernante injusto es mantener, empoderar y transmitir su poder a sus descendientes. El argumento del interés propio trata de convencer a un gobernante que rechaza los consejos éticos para que adopte un gobierno justo al revelar que incluso para un gobernante injusto, la mejor estrategia es simplemente gobernar para alcanzar sus objetivos mundanos.

References

Arslán, A. (2014). İlk Çağ Felsefeye Tarihi 1. Estambul: Estambul Bilgi Üniversitesi Yayınları (2013). Ibni Haldun. Estambul: Estambul Bilgi Üniversitesi Yayınları (2012). Felsefeye Giris .

Battel, L. (1989). Lewis, Bernardo. El lenguaje político del Islam. Chicago (Illinois), University of Chicago Press, 1988, 178 p. Études internationales , 20 (4), 940-941.

Carpeta, L. (1955). La teoría del gobierno islámico de Al‐Ghazali. El Mundo Musulmán , 45 (3), 229-241.

Blaydes, L., Grimmer, J. y McQueen, A. (2018). Espejos para príncipes y sultanes: consejos sobre el arte de gobernar en los mundos cristiano e islámico medievales. La Revista de Política , 80 (4), 1150-1167.

Cengiz, O. Şam TarihineAir Bir Bibliyoğrafya Denemesi.

Çifçi, OZ (2012). Mâverdî Düşüncesinde Din-Devlet İlişkisi. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 1 (2), 91.

Creswell, JW (2010). Los enfoques de diseño de investigación son cualitativos, cuantitativos y mixtos. Yogyakarta: Biblioteca estudiantil.

Anciana, P. (2016). Lista de publicaciones de Patricia Crone. En Islam, el Antiguo Cercano Oriente y variedades de impiedad (págs. 247-254). Rodaballo.

Downey, A. (2015). Eslavos y tártaros: espejos para príncipes . JRP Ringier.

Duman, A. (1996). Siyâsetnâme Geleneği ve Ebu Yusuf'un Harun Reşid'e Tavsiyeleri. Bilge Adam, Yil , 4 .

Evkuran, M. (2006). Ehl-i Sünnet Kelâm'ında Siyaset Anlayışı-Vücûbu'l-İmâme (Yönetimin Gerekliliği) Ekseninde Bir Değerlendirme. Marifé , 6 (2), 21-38.

Gazzâlî, AHM (1993). La cara interior del batinismo . Trc. Avni Ilhan. Ankara: Publicaciones TDV.

Gazzâli, AHM (2016). A los Sultanes de la Hacienda . Trc. Osman Şekerci. Estambul: Publicaciones de la luna creciente.

Harmanci, M. (1999). İslam felsefesinde siyaset teorisi (Farabi, Maverdi, Nizamülmülk, İbn Teymiyyenin siyasetnamelerine göre) (Tesis doctoral, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü).

Inalcik, H. (1969). Formación de capital en el Imperio Otomano. Revista de Historia Económica , 97-140.

Ishaque, KM (1965). Al-Ahkâm Al-Sultânîyah: Leyes de Gobierno en el Islam. Estudios Islámicos , 4 (3), 275-314.

Keskintaş, O. (2018). Adalet, Ahlâk ve Nizam: Osmanlı Siyâsetnâmeleri . İletişim Yayınları.

Kılınç, ZA (2019). Siyâsetnâmelerde Adil Yönetim Sorunu: Dini Argüman ve Kişisel Çıkar Argümanı. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi , 23 (2), 673-691.

Kösoğlu, N. (2004). Hukuka Bağlılık Açısından Eski Türkler'de-İslam'da ve Osmanlı'da Devlet . Ötüken Neşriyat AŞ.

Kubal, C. (2016). Ordu'da Yetiştirilen 'Hayward'Kivi Çeşidinin Önemli Kimyasal Bileşenler ve Fiziksel Özellikler Yönünden Tanımlanması (Tesis de maestría, Ordu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü).

Lewis, B. (1996). Islam y democracia liberal: una revisión histórica. Diario de la Democracia , 7 (2), 52-63.

Mâverdî, ELHH (1994). Ahkâmu's-Sultaniyye, çev. Ali Şafak, Estambul, Bedir Yay .

MENEKSE, Ö. (2005). İslam Düşünce Tarihinde Devlet Anlayışı: Mâverdi ve Nizâmülmülk Örneği. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi , 5 (2), 193-211.

Monroe, KR (ed.). (1997). Teoría política empírica contemporánea . Prensa de la Universidad de California.

Mustafa, KO Ç. (2017). Diasporik yaşamın psiko-anatomisi–IV: Müslüman-Türk göçmenlerin kimlik-anomi-sosyal dışlanma biçimlenmeleri üzerine nitel bir çalışma. Balıkesir Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi , 3 (2), 295-348.

Ozdemir, A. (2013). Zekat ve vergi mükellefiyetinde firsat eşitliği ve adaletin sağlanmasi. EKEV Akademi Dergisi , 17 (56), 1-10.

OZKÁN, A. (2016). Al-Ghazālī y Rasā'il Ikhwān Al- Ṣ afā': su influencia en su pensamiento (tesis doctoral, UCLA).

Putnam, RD, Leonardi, R. y Nanetti, RY (1994). Hacer que la democracia funcione: tradiciones cívicas en la Italia moderna . Prensa de la Universidad de Princeton.

Teymiyye, İ. (1999). Ebû'l-Abbâs Takıyyüddîn Ahmed b. Abdülhalîm. es-Siyasetü'ş-Şeriyye. 2. Baskı. Trc. Vecdi Akyüz. Estambul: Dergâh Yayınları .

TÜRK, HB (2017). Siyasetname Geleneğinde İktidarın Denetimi Sorunu: Nushatü's-Selâtîn Örneği. Amme Idaresi Dergisi , 50 (3).

Ünsal, A. (2009). Hristiyanların islama bakışı (Washington DC Bölgesi örneği) (tesis doctoral, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü).

Yazar, N. (2019). Ayet ve Hadislerin Siyasi Kavramların Açıklanmasındaki Önemi: Siyasetnâmelerden Yansımalar. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi , 23 (2), 891-909.